De kop van deze tekst lijkt ludiek gekozen, maar onze familieleden weten dat dit op waarheid berust. In 2006 is Wojtek met slechts een goed gevulde schermtas en fiets naar Denemarken vertrokken. In 2007 heb ik binnen het tijdsbestek van 2 weken: besloten om ook naar Denemarken te gaan, de inboedel weggegeven en vertrokken. In 2008 hadden we al bedacht dat je voor dergelijke zaken meer tijd moest uittrekken en ik meen dat we er toen 3-4 weken over gedaan hebben voor we naar Engeland gingen. Ons terugkeren in 2009 (Astrid) en 2010 (Wojtek) was nog beter voorbereid.
Deze leercurve heeft doorgezet. In oktober 2017 begonnen we serieus te overwegen om naar China te gaan. De beslissing namen we uiteindelijk in december. Zoals jullie weten is het vertrek 1 augustus 2018: Een record!
Uiteraard is één van de redenen dat dit besluit op deze manier is genomen dat er nu kinderen in het spel zijn (de kat had destijds niet zoveel in te brengen).
Ik kan dus zeggen dat dit een weloverwogen keuze is. Maar dit “lange” traject heeft ook een keerzijde. Iedereen die een keer is geëmigreerd, zal het volgende waarschijnlijk herkennen (misschien hoort het ook wel gewoon bij verhuizen naar een nieuwe stad). Wekenlang ben ik mentaal bezig geweest met het vertrek. Hoe dichterbij de datum van 1 augustus komt… hoe meer er vragen in mijn hoofd opkomen. “Hebben we aan alles gedacht?” “Is dit de juiste stap?” “Wat als de kinderen het niet naar hun zin hebben?” “Heb ik alles wel goed afgerond/overgedragen op mijn werk?”“Wat als ik mijn draai niet kan vinden?” Ik weet dat dit een normale fase is die (bijna) iedereen die emigreert doormaakt, maar toch is dit soms beangstigend. Shanghai is immers niet om de hoek! Even op-en-neer vliegen voor een kopje koffie of een goed glas wijn zit er niet in.
Gelukkig worden deze spookgedachten snel vervangen door alle leuke vooruitzichten:
- De quality time die we als gezin hebben
- De geweldige carrière kans voor Wojtek
- De geweldige Britse school voor de kinderen
- De tijd die ik aan onderzoek kan besteden
- Mandarijn leren
- Azië verkennen
Dus vol goede zin ben ik de laatste 2 weken in gegaan. Weken waarin het “echte werk” moest gebeuren: spullen verkopen en / of weggeven, abonnementen stopzetten, afscheid nemen, inpakken en uiteindelijk het vertrek.
En nu is het zover. Wanneer jullie dit lezen, zitten wij in het vliegtuig.
Hoi Astrid,
Wat komt er in mij op Mooi, spannend, uitdaging, tjee wat een stap. Verstandig nu de kids nog deze leeftijd hebben, onderzoek doen…gaaf mooie carrière in het verschiet…..goed dat jullie de uitdaging zijn aangegaan. Mandarijn leren..succes! Kortom ik wens jou en je gezin alle goeds daar. De moderne tijd maakt Nederland weer dichtbij. En het ga jullie goed.
Zal zeker mee lezen hoe het is en gaat
Wir werden gerne eurem Leben in China gespannt folgen. Die kleine Welt aus Kleve guckt gerne der großen Welt aus China zu, bei allem was ihr erlebt.
Mooi geschreven en benieuwd naar het avontuur! 👌🎉
Hoi Astrid
Net terug uit Canada onze zoon is al vanaf 17 jaar in Canada en net getrouwd ik weet hoe het voelt als iemand aan de andere kant van de wereld zit even een kopje koffie is er niet bij
Maar gelukkig zijn er diverse mogelijkheden nu om elkaar te zien en spreken ik ga je zeker volgen en wens je heel veel wijsheid in dit nieuwe land met man en kinders gezien je doorzetttingsvermogen gaat het helemaal goed komen
Lieve groetjes Betty
leuk om jullie avonturen op afstand via deze weg een klein beetje te kunnen volgen. Veel plezier avonturiers. Ik hoop dat jullie je snel op je plaats voelen daar.
Leuk om te lezen hoe het jullie daar gaat! Ik ga het zeker volgen.
Bijzonder hoor! Ik ben super benieuwd naar jullie avonturen. Heel veel plezier daar samen!
Leuk!! Ga jullie avontuur volgen!
Top!