Auteur: vananaarchina

Afgelopen maandag hebben Wojtek en ik genoten van de aflevering van de Luizenmoeder over de schoolfotograaf. Als ik het AD moet geloven zijn wij nog één van de “weinige” trouwe kijkers (net geen 3 miljoen). En wat wil het toeval… de schoolfotograaf is op dit moment ook aanwezig op Dulwich.

Vorige week hadden de kinderen individuele – en klasse-foto’s. Er zijn toch wat duidelijke verschillen tussen de manier van fotograferen hier, dan met de Luizenmoeder 😊 Maar ook enige verschillen met de Nederlandse school waar Adam eerst heen ging.

Laten we beginnen bij de “studio”. Geen kussens op de grond, maar 3 “volledige studio’s” naast elkaar en 4 of 5 fotografen. Je zou bijna vergeten dat het om de “gewone” schoolfoto gaat!

Dan de outfit. De week voorafgaand aan het fotomoment werden we dagelijks bestookt met de kledingeisen. Volledig winteruniform. Voor de jongens betekent dit: rode polo met hierover de blauwe trui, pantalon, marineblauwe sokken en zwarte leren schoenen. Nu waren wij vrij selectief geweest met het aanschaffen van het uniform aan het begin van het schooljaar want de items zijn niet goedkoop. Wij hadden dus wel de pantalon en de polo nieuw gekocht, maar geen trui. Toen het kouder werd hadden we deze gelukkig bij de “used-uniform shop” gekocht. Betaalbare zwarte leren schoenen voor jongens? Vergeet het maar. Ja, wellicht in Engeland of andere landen waar ze schooluniformen dragen, maar niet in Nederland in de zomer of in de uitverkoop rond de Kerst. In China dragen ze wel schooluniformen, maar daar mogen ze sportschoenen bij dragen, dus ook hier zijn de schoenen wat lastig te vinden. Nu vond ik dat ook geen groot probleem, want zwarte fatsoenlijke sportschoenen vind ik een goed alternatief. Dus de dag van de foto stuur ik de kinderen naar school met compleet uniform en zwarte sportschoenen. Nu denk je wellicht: ja en? Nou… tegelijkertijd met ons kwam een klasgenootje van Adam en zij was haar vestje vergeten. Die werd hier op aangesproken en er zou een vestje geregeld worden zodat zij aan de kledingvoorschriften voldeed. Ook moest een klasgenootje van Boris schoenen omwisselen omdat ze geen zwarte enkellaarsjes mogen dragen, maar lage schoenen aan moeten. Serieus! Ik was dus enorm opgelucht dat er niets van de sportschoenen werd gezegd! In de klasse-app was er ook enige paniek omdat er een paar kinderen in gym-outfit waren verschenen. Ergens had ik hier best bewondering voor, want dat betekent dat die ouders de app keihard kunnen negeren. Iets wat ik lastig vind, maar wel graag zou willen, want er komt hier echt teveel informatie op voorbij. Maar goed, de ouders moesten andere kleding komen brengen! Dit is dus het tegenovergestelde van de vrije outfit/verkleedpartij uit de Luizenmoeder!

De klasse-foto maken ze hier heel slim. Wellicht gebeurt dit ook op Nederlandse scholen, maar op Adam’s oude school maakte ze de foto zoals ze dit vroeger ook deden: met zijn allen buiten, in 2-3 rijen achter elkaar (voorste op de grond, daarachter op een bankje), tegelijkertijd op de foto. Met het risico dat precies jouw kind net de andere kant op kijkt, zijn ogen dicht heeft of zo’n raar gezicht trekt dat je je kapot schaamt en je liever de foto niet neemt. Hier maken ze de foto met 3 kinderen tegelijk. Jouw kind kiest 2 vriendjes en die gaan tezamen op de foto. Later wordt dit gefotoshopt tot één foto. Ik heb in het jaarboek van vorig jaar gekeken en je kan echt niet zien dat deze foto’s op deze manier bewerkt zijn.

Vandaag hebben we dan de Family-shoot gehad. In Nederland kan je met je broertje(s) en/of zusje(s) op de foto, maar hier mag je met het hele gezin. Het is mooi om de cultuurverschillen te zien. De chinezen gaan heel traditioneel op de foto: ouders zitten in hun mooiste kostuum/jurk op de stoel en kijken serieus, de kinderen staan achter hen  (maar je ziet nog net hun Dulwich uniform à status!). Eigenlijk zoals mijn (over)grootouders vroeger op de foto gingen. De westerse ouders gaan veel vrijer op de foto. Vaak wel ook netjes gekleed, maar zeker niet allemaal. Maar goed…, ik vond dit een goed moment om mijn inner-fotomodel naar boven te halen. Ik voelde me ook net Doutzen Kroes…

En nu maar hopen dat we niet als een stel angstige konijntjes op de foto staan!

In één van mijn eerste blogs heb ik zo ongeveer een ode aan het schooluniform gebracht. Nu blijf ik bij mijn standpunt dat het ’s ochtends vroeg makkelijk is. Geen gebakkelei dat ze een bepaalde broek, shirt, trui of schoenen niet aan willen. Heb je vandaag gym? Dan draag je je PE-outfit. Geen gym? Je normale uniform. In de winter heb je het winter uniform en in de zomer, je raadt het al, het zomer uniform.

Eerlijkheidshalve moet ik opbiechten dat we met Adam nog wel eens discussie hebben. Hij wil altijd alleen een poloshirt aan omdat hij een trui met daaronder een poloshirt te warm vindt. Op zich vind ik dit prima, maar het is niet het schoolbeleid. De kinderen moeten in correct uniform op school arriveren en aan het einde van de dag de school verlaten. Nu doet hij de trui aan op weg naar school en bij aankomst direct in zijn tas. Dit mag dan weer wel….

Maar wat is nu het geval… iedereen draagt hetzelfde (zo ongeveer), dus als er een trui wordt uitgedaan komt het nog wel eens voor dat deze in een andere tas belandt of ergens op school rondzwerft. Helemaal omdat iedereen ook nog eens dezelfde schooltas heeft! Voor sommige mensen is dit misschien geen probleem, maar wij hebben niet per kind 10 uniformen aangeschaft. (Deze zijn namelijk ook nog best prijzig!)

Uiteraard zit op elke tas en kledingstuk de mogelijkheid om dit te labelen. En dit hebben we dus ook gedaan. Dat neemt niet weg, dat er met enige regelmaat een item mist. En er is weinig irritanter dan dat je er ´s ochtends vroeg achter komt dat er iets weg is. Vooral Adam is koning wat betreft het kwijtraken van zaken. Hieronder een klein overzicht.

Boris:

1. lunchbox (één keer, kwam na 3 dagen terug)
2. bibliotheektas met inhoud (één keer, 2 dagen zoek)
3. PE-jumper (één keer, 1 dag zoek)

Adam:

1. waterfles (in totaal 3x, waarvan 1x gedurende 2 weken. Hierna hebben we i.p.v. een kleine naamlabel onderop een grote sticker over de gehele fles geplakt)
2. phonics-folder (één keer, 6 weken weg)
3. lunchbox (meerdere malen, 1 dag)
4. PE-jumper (2x, eentje is nog steeds zoek sinds oktober 2018)

En het hoogtepunt… afgelopen donderdag was Adam’s winterjas verdwenen!!! Dit is geen schoolitem, maar een privé gekochte jas. Ook niet een jas die een ander kind heeft. Ik vroeg nog aan Mr Gray of hij wist waar deze was. Uiteraard wist hij dit niet. Hij vroeg of ik het gelabeld had… Ik keek hem alleen aan… en hij antwoordde: “Of course you did.” Want hij wist ook dat het niet de eerste keer was dat Adam iets kwijt raakte. Hij opperde dat het misschien in de gymzaal kon liggen. Die donderdag heb ik 3x de school helemaal rond gelopen om te kijken. Ik heb de gymdocent 2x de gymzaal laten doorzoeken en ik heb de ‘lost-and-found’-bak 2x doorzocht. ’s Avonds heb ik een foto van de jas in een appgroep van de ouders rond gestuurd.

Op vrijdag heb ik diezelfde foto naar een administratief medewerker gestuurd die deze gedeeld heeft met alle ayi’s (schoonmaaksters) van de school. Uiteraard die vrijdag weer 1x een ronde gelopen en de ‘lost-and-found’ spullen doorzocht, maar niets. Eergisteren wederom alles doorzocht, en gisterochtend ook.

Wat schiep mijn verbazing toen ik Adam gisteren ging ophalen???? Ineens hing zijn jas aan zijn haakje. Ms Claire, die lesgeeft in het lokaal naast Adam’s klas, had ‘m gevonden. Op miraculeuze wijze had het ineens op een boekenplank gelegen in de gang naast haar klas… Welk avontuur de jas heeft meegemaakt gedurende die paar dagen, dat weten we niet…, wel zijn we heel blij dat de jas weer terug is!!!

Vandaag was de laatste les van mijn 2^e taalcursus. Ik kan nu vloeiend eten en drank bestellen. Kleding shoppen gaat ook goed. En ik kan de taxi chauffeur ook vertellen waar ik heen wil. Dus de belangrijkste zaken zijn onder de knie!

Tijd voor een nieuwe uitdaging… en dus ben ik afgelopen maandag begonnen met cursus 3: Karakters lezen en schrijven.

Het lezen van karakters vind ik vrij gecompliceerd. Karakters bevatten een klank en een toon. Dit zou het “makkelijker” moeten maken dan pinyin, waarbij je de letters van het alfabet gebruikt en de toon moet toevoegen. Maar tussen de karakters zetten ze geen spatie om ze te scheiden van de volgende karakter, dus je moet goed weten wat bij elkaar hoort en wat niet. Kinderen leren als ze jonger zijn makkelijker symbolen dan letters en ik zie dus ook dat Adam en Boris de karakters (+ betekenis) goed oppikken. Voor mij is dit een stuk lastiger.

Er zijn verschillende soorten manieren waarop woorden zijn opgebouwd uit karakters:

1. Xiàngxíngzì (één component/pictografisch karakter)

Bijvoorbeeld 木 = mù = boom/hout of 火 = huŏ = vuur. Met wat fantasie lijkt het eerste karakter op een boom en de twee op een kampvuur.

2. Zhĭshìzì (wijzend naar een deel van het pictografische karakter en daar de betekenis van)

Bijvoorbeeld 本 = bēn = oorsprong (wijzend naar de wortel van de boom) of 刃  = rèn = scherp v/h mes (刀 = dāo = zwaard/mes)

3. Huìyìzì (samengevoegd tot een nieuwe betekenis)

Bijvoorbeeld 明 = míng = helder; bestaat uit de tekens 日= rì = zon en 月  = yuè = maan. Een ander voorbeeld is 森林  = sēnlín = jungle/dicht bos bestaande uit de meerdere karakters 木 = mù = boom (hoe meer karakters hiervan, hoe groter het bos)

4. Xíngshēngzì (vorm naar de klank; ca 82% van de woorden is zo opgebouwd)

Bijvoorbeeld het karakter 马 = mă = paard wordt veel gebruikt in worden die qua klank hierop lijken zoals 妈 = mā = moeder, of 骂 = mà = vloeken of 吗 = ma = (geen betekenis, maar een toevoeging achter een vraag als het een ja/nee antwoord vereist)

 

Dan het schrijven van karakters. Karakters zijn opgebouwd uit een aantal “lijnen”. Deze lijnen moeten (over het algemeen) in een bepaalde volgorde gemaakt worden: van links naar rechts en van boven naar beneden, eerst horizontale lijnen, dan verticale lijnen.

Appeltje-eitje, toch?

 

PS, ja ik weet het, het is ingewikkelder… dit is de very simplified version!

Het bijzondere hier in Shànghăi is, dat bijna iedereen wel 1 of meerdere keren in Thailand is geweest. Dus toen ik vertelde dat we naar Thailand gingen waren de reacties:

1. Where will you go to in Thailand?
2. Will you see the monkeys and elephants?
3. You will have a great time!

De meeste mensen hier zijn ook naar Phuket geweest en we kregen dus verschillende adviezen waar we heen moesten. Het betrof hierbij meestal plekken waar je een olifantenrit kan maken of een apenshow kan bekijken.

Nu heb ik het niet zo op apen, dus al vrij snel besloten we dat we geen apenshow zouden bekijken. Daarnaast vind ik het woord “Monkeyshow” al suggereren alsof ik naar een aap in een rokje aan een ketting die wellicht ook nog een sigaret rookt moet kijken en daar krijg ik geen prettig gevoel bij.

Wat betreft de olifanten hebben we getwijfeld. Een aantal mensen waren zeer enthousiast over de “Elephant rides”. Hoe zij dit beschreven klonk het ook heel mooi en zou het een must-do zijn. Later sprak ik mensen die vertelden over de “Elephant sanctuary’s”. Dit zijn plekken waar afgedankte olifanten worden opgevangen. Olifanten die niet meer goed genoeg zijn voor de “Elephant rides”, maar ook olifanten die gebruikt zijn in shows of door mensen gehouden zijn om wat voor reden dan ook. Deze olifanten hebben PTSS (officiële diagnose) en verminkingen aan de oren. In de sanctuary’s worden deze opgevangen en verzorgd. Dit klonk voor ons in eerste instantie best goed in de oren. Een dagbezoek bestaat o.a. uit het snijden van fruit voor de olifanten en het badderen met olifanten. Van anderen zagen we foto’s en zij waren lyrisch over deze ervaring.

In Thailand zagen we de flyers voor een dergelijk uitje. Maar toen begon er toch iets bij mij te knagen… Naar mijn mening (en iedereen mag hier iets anders van vinden en dat respecteer ik ook!) horen olifanten in het wild thuis en is het onnatuurlijk als ik met hen kan badderen in de modder. Uit persoonlijke ervaring kan ik je vertellen dat olifanten in het wild mensen al niet heel leuk vinden als ze op ca. 20 meter afstand staan… dat zonder jonkies… ik wil me niet eens indenken wat er zou kunnen gebeuren wanneer je in de buurt komt van een wilde olifant met jonkies! Je weet dat je al zigzaggend moet wegrennen, maar op dat moment ga je gewoon rennen in een rechte lijn… geloof me! 😊 Gelukkig dachten Wojtek en ik hier hetzelfde over. We hebben de kinderen in simpele taal uitgelegd waarom wij niet naar de olifanten gingen en Adam zei heel wijs dat hij dan liever niet naar de olifanten zou willen.

Na ons besluit spraken we medewerkers van het hotel en die vertrouwden ons toe dat de meeste sanctuary’s ook  niet zo zijn als ik hierboven beschreef. Zij hebben alleen deze naam genomen zodat toeristen hiernaar toe komen!

Dit is dus de reden dat er geen foto’s van ons al badderend met olifanten zijn!

PS: er zullen vast enkele sanctuary’s zijn die wel vanuit het belang van de olifant handelen, maar er zijn er ook velen die vanuit financieel oogpunt werken!

Vandaag geen blog…, maar een Flog. Veel plezier met bekijken van de foto’s!

Hotel

Naar de Big Buddha (boven op de berg)

Boottocht! Tussen de vele eilandjes door…

Wow… als je hier gekomen bent, dan heb je echt alle foto’s bekeken (denk ik)! Voor diegenen heb ik nog een nieuwtje… ik heb het werkelijk volgehouden om de hele vakantie te relaxen, zonder paniekaanval!

Nog 2 dagen en dan gaan we weer terug naar het koude Shanghai.

Weken hebben we uitgekeken naar het Chinese Nieuwjaar. We hebben ons huis versierd met varkens en Chinese spreuken. De schoonmaakster hebben we een rode envelop met geld gegeven. We hoefden haar niet te vragen om niet te komen op Nieuwjaarsdag, want het bleek dat m.u.v. de bewakers ongeveer iedereen vrij was. Aangezien we nog niet eerder Chinees Nieuwjaar hier zouden vieren, hebben we verschillende mensen om ons heen gevraagd waar we heen moesten.

• Waar is het vuurwerk?
• Waar is de drakendans?
• Waar is het feest?

En wat bleek… Bij ons in de omgeving is er geen vuurwerk. De precieze reden is me niet helemaal duidelijk. Wat ik begrepen heb van de Chinese Admission Officer van de school zijn er enkele incidenten geweest en is er alleen nog op één plek georganiseerd groot vuurwerk. Maar of deze uitleg klopt…?

De drakendans is iets wat vooral in dorpen op het platteland plaatsvindt. Volgend jaar dus maar naar Den Haag om dit te aanschouwen.

Feest: Welk feest?

Shànghăi loopt gewoon leeg rond Nieuwjaar. Bestellingen die op woensdag werden geplaats zijn niet meer bezorgd. Je zou bijna kunnen gaan voetballen of rolschaatsen op straat (oké, dat is misschien iets overdreven, maar het is wel heel stil).

Dus wat moet je dan doen? Juist! Een last minute naar Phuket boeken. Na een interessante reis kwamen we aan in het hotel en werden we warm ontvangen met een drakendans i.v.m. het Chinese Nieuwjaar en was er een feesjte!

Dan hebben we alleen het vuurwerk gemist….

Wij gaan nu genieten van onze vakantie en we hebben besloten om een Sinan-planning te volgen…. We doen dus de komende tijd helemaal niets.

Voor toernooien reist Wojtek af en toe naar andere plaatsen. Normaliter reist hij alleen, maar het toernooi van afgelopen weekend was relatief dichtbij en we besloten er een familieweekend van te maken. De kinderen hoefden vrijdag niet naar school en na mijn les gingen we om 11.30u op pad. Eerst met de taxi naar een metro station en vervolgens met de metro naar het grote treinstation.  Daar kwamen we om 12.45u aan. Om 13.10u zou onze trein naar Nánjīng vertrekken. Mooi op tijd zou je zeggen…

Echter, dit treinstation is van een iets andere orde dan bijvoorbeeld Utrecht Centraal. Vanuit het metrostation gingen we met de roltrap naar de begane grond. Na enkele minuten kijken en heen en weer lopen, hebben we maar gevraagd waar we heen moesten. Het treinstation bleek op de 2^e etage te zijn. We konden mooi in de rij gaan staan voor de roltrappen. Boven aangekomen kregen we treinkaartje en ID-controle. Aangezien wij met onze paspoort reisden, konden wij ons niet zelf inchecken, maar moesten we naar een balie waar 2 medewerkers aandachtig ons kaartje en paspoort bekeken. Vervolgens moesten we door de security. Eindelijk waren we door de security en stonden we in een grote hal, te vergelijken met een vliegveld. Overal hingen schermen met daarop informatie. We liepen naar het midden van de hal waar een pilaar stond met informatie. Daar stond het perron van onze  trein vermeld en daarnaast hing een klok: 13.03u. Vervolgens hebben we een sprint ingezet, zigzaggend door de menigte, want veel mensen waren aan het reizen, terwijl ik standaard half riep: “Bùhăoyìsi… bùhăoyìsi” en “duìbuqĭ” als we tegen iemand aanbotsten. Voordat we met de roltrap daadwerkelijk naar het perron konden moest ons kaartje wederom gescand worden. Op het perron was het nog zoeken naar de juiste wagon. We waren net op tijd!

De trein reed zo’n 290 km/u en na een kleine 2 uur waren we in Nánjīng. Nánjīng is minder dicht bevolkt dan Shànghăi en heeft slechts bijna 8.3 miljoen inwoners. We sliepen in het oude stadsdeel (Fūzĭmiào) in een geweldig hotel met muziekthema. Nadat we de tassen hadden gedumpt gingen we kort de omgeving ontdekken. De lucht was behoorlijk vervuild, waardoor we een masker moesten dragen, maar ook zag alles er wat treurig uit.

Met dank aan de wind en het stilleggen van de fabrieken, hadden we op zaterdag prachtig weer en schone lucht! Wojtek was al vroeg vertrokken en de jongens en ik deden het rustig aan. Na het ontbijt liet ik bij de receptie een foto zien van olifantenbeelden en vroeg ik waar dit was. Zij lieten me dit zien op de kaart. Wij gingen op avontuur, met de metro. Voor mijn gevoel wonen hier minder Westerse mensen, want we waren de hele dag de hoofdattractie voor veel mensen.

Aangekomen bij Zhōngshān Mountain National Park vond ik iemand uit Taiwan die mij kon uitleggen wat voor kaartjes ik kon kopen, want er stond niets in het Engels vermeld en ik kan nog niet voldoende karakters lezen. De jongens en ik gingen met een “treintje” mee en bij de eerste halte stapten we uit. We hebben eerst Mĕilíng Gōng bezocht en daarna zijn we het park in gegaan. Het was een superdag. Omdat ze zo goed gelopen hadden mochten ze vlak voordat we terug zouden gaan wat lekkers. En zij kozen een ijsje! Brrrrr!

’s Avonds zijn we met z’n allen het oude stadsgedeelte van Nánjīng ingegaan. Dit was alvast mooi versierd met lantaarns voor Chinees Nieuwjaar. Nu heeft de Burger’s Zoo ook jaarlijks een soort lantaarn/lampion thema, maar dit is toch net even anders! We gingen in een bootje een rondvaart maken langs allerlei lantaarns.

Op zondag was Wojtek onverwachts vrij. De jongens vonden dit uiteraard geweldig, en wilden teruggaan naar het park om alles aan papa te laten zien. Wojtek kreeg een rondleiding van de jongens en het viel me op dat de jongens heel goed hadden geluisterd een dag eerder naar mijn toelichting! We namen in het park zelf een iets andere route zodat we ook nog wat andere dingen zagen.

Om 15.59u zou onze trein terug naar Shànghăi gaan. Geleerd van onze heenreis, vertrokken we ruim op tijd en zo kwam het dat we nu om 14.30u al op het station waren! Konden we mooi nog even rustig een hapje eten 😊 En had Wojtek wat minder stress…

Nog twee weken en dan sluiten we het jaar van de hond af en begint het jaar van het varken. En nu hoor ik een aantal familieleden al denk: “Hoe toepasselijk!”

Toen ik nog thuis woonde bij mijn ouders, had het opruimen niet bepaald mijn hoogste prioriteit. Mijn moeder noemde mijn kamer steevast een zwijnenstal. Van mijn zus en vader heb ik zelfs een deurhanger met hierop de tekst “Welcome to the Pigsty” als souvenir gekregen. Dit geeft ongeveer weer wat ze van mijn opgeruimdheid vonden. Nu heb ik één jongetje thuis, die net als ik, heerlijk zijn kleding door de kamer kan slingeren. En hier ook het probleem niet van inziet. Daarnaast spelen de jongens graag in de modder en eten ze soms als varkens. Kortom, het jaar van het varken past niet alleen goed bij mij, maar bij ons hele gezin.

Nu hebben we ons huis een beetje versierd, en zijn we klaar voor het nieuwe jaar!

Eigenlijk weet ik bar weinig van de Chinese Zodiac, maar gelukkig bestaat er de open bron wikipedia. Dus als je net als ik meer wilt weten over deze, naar mijn mening interessante, materie, kan je hieronder verder lezen of zelf op wikipedia of andere bron kijken. En als het je niet zo boeit…, sluit het lekker af! N.B. Mocht onderstaande informatie niet kloppen… blame it on wikipedia!

De Chinese astrologie kent vele varianten. De stroming die in het Westen het meest bekend is, is de Vier Pilaren-astrologie. Dit is gebaseerd op:

• De 12 dieren tekens
• De 5 Chinese elementen
•  Yin en yang (even jaren zijn yin, oneven jaren zijn yang)
• De Chinese kalender (lunisolaire kalender): op basis hiervan worden de dierentekens en elementen bepaald

Er zijn dus 4 pilaren en elke pilaar bestaat uit 2 delen: dier en element

1. Dagteken: het dierenteken zegt iets over je “ik” en het element zegt iets over je partner
2. Maandteken: het dierenteken zegt iets over je onmiddellijke omgeving (moeder, vader)
3. Uurteken: het dierenteken zegt iets over je zonen en het element zegt iets over je dochters
4. Jaarteken: het dierenteken van het jaar zegt iets over je opa en het element zegt iets over je oma

Bovengenoemde volgorde is ook de orde van belangrijkheid. Ten onrechte kijken wij vaak alleen naar het dierenteken van de pilaar jaar.

De dierenriem kent 12 tekens:

Aan de tekens zijn eigenschappen toegekend:

• Rat: charmant, slim, economisch, efficiënt, diplomatiek, flexibel, maar ook stiekem, opportunistisch, verkwistend en op eigen gewin uit.
• Os: harde werker, principieel, zachtaardig en geduldig, maar ook koppig, excentriek, tegendraads en geen tegenspraak verdragend.
•  Tijger: energiek, bewonderenswaardig, revolutionair, leiderscapaciteiten, onverschrokken, recht op het doel af, kent geen nederigheid, maar ook kwetsbaar voor aanval in de flank, alle schepen verbrandend, ijdel en “alles of niets”.
• Konijn: rechtschapen, intuïtief, gevoelsmatig en voorzichtig.
• Draak: trots en levendig, enthousiast, eigenwijs, extravert en inspirerend.
• Slang: intelligent, mysterieus, sensueel, discreet, met een scherpe actieve geest, maar ook hypocriet en metend met twee maten.
• Paard: elegant, loyaal, intuïtief, vrijdenkend, populair, sexy, extravert en leergierig, maar ook egocentrisch, onvoorspelbaar en onbevreesd.
• Geit/Schaap: creatief, rustig maar hartstochtelijk, luxeminnend, excentriek, oprecht en grote verbeeldingskracht, maar ook leunend op rijke of sterke partner, kan geen armoede verdragen.
• Aap: nieuwsgierig, onafhankelijk, levendig, behulpzaam en heeft alles in de gaten, maar ook niet erg diepgaand, lomp, huichelachtig en met zichzelf bezig.
• Haan: kleurrijk, onbevangen, beschermend, nauwgezet, nuchter, goed organisatievermogen, maar ook breedsprakig, opschepperig, hebberig en niet subtiel.
• Hond: trouw, loyaal, open, eerlijk, verdraagzaam, kampioen van het goede doel en handhaver van de openbare orde, maar ook bits, negatief en inflexibel.
• Varken: tolerant, begrijpend, sensueel, geestdriftig, aardig, sympathiek en waarheidsgetrouw, maar ook driftig, kleinzielig, lui.

In het kader van zinloze kennis, maar toch leuk om te weten:

Volgens de legende nodigde Boeddha alle dieren voor een feest uit. Tijdens het feest werd er een race gehouden tussen de dieren. Naar ieder van de dieren zou een jaar vernoemd worden. De rat vertelde de kat dat het feest een dag later zou zijn. Zelf reed de rat op de rug van de os mee en kwam als eerste aan. De kat eindigde op de dertiende plaats en was te laat om een jaar naar zich vernoemd te krijgen. Daarom achtervolgt hij tot op de dag van vandaag nog steeds de rat om wraak te nemen voor diens bedrog.

De 5 elementen:

• Hout (mù): gerelateerd aan het oosten en hierbij horen de kleuren blauw en groen en de planeet jupiter
• Vuur (hŭo): gerelateerd aan het zuiden; hierbij hoort de kleur rood en de planeet mars
• Aarde (tŭ): gerelateerd aan het midden; hierbij horen de kleuren bruin en geel en de planeet saturnus
• Metaal (jīn): gerelateerd aan het westen; hierbij hoort de kleur wit en de planeet venus
• Water (shuĭ): gerelateerd aan het noorden; hierbij hoort de kleur zwart en de planeet mercurius.

De cyclus van 60 jaar begint traditioneel met het Groene jaar van de Rat. De laatste cyclus is gestart in 1984. Over twee weken begint het Gele jaar van het varken; oftewel het 36^ste jaar van de 60-jarige cyclus: een jaar van Yin Aarde Varken.

 

“Vandaag is Rood…” Een liedje van Marco Borsato uit 2006. Sinds deze week heeft deze zin voor mij een nieuwe betekenis gekregen. In elke winkel waar ik nu kom is er tenminste 1 sectie rood. Rood is één van mijn favoriete kleuren, dus dat is het niet, maar dit is best overweldigend als je de supermarkt binnen loopt.

Maar hoe zit dit dan? Tijd voor enig onderzoek!

Over 3 weken is het Chinees Nieuwjaar. Om precies te zijn begint het nieuwe jaar op dinsdag 5 februari. En de kleur die daarbij hoort is rood. De rode kleur staat voor geluk, en het is dan ook strikt verboden om de kleur te gebruiken op begrafenissen om dat dit traditioneel de kleur van vrolijkheid is. Het verklaart ook meteen waarom je hier veel rode bruidsjurken kunt vinden.

Chinees Nieuwjaar brengt nog meer tradities met zich mee. Dit is het moment om een rode, met geld gevulde, envelop (hóngbāo) te geven aan jonge ongetrouwde mensen maar ook aan mensen die voor je werken (bijv. de ayi, als je die hebt 😊). Als kaaskop zou ik hier een mooi rond bedrag in doen, bijv. ¥ 200. Maar Chinezen doen hier een bedrag in waar een 8 in voorkomt. Acht is in het Mandarijn bā. Bā lijkt op fā, wat zoiets betekent als “snel rijk worden” en “vermogend/gefortuneerd”. Het bedrag dat je in een envelop doet is dan bijv. ¥ 188, ¥288 etc. Even ter illustratie hoeveel waarde Chinezen aan dit getal hechten:
1. In 2008 werden 5 miljoen meer baby’s geboren dan in 2007!
2. In 2014 werden 2 nummerplaten met “8888” verkocht voor ¥12.000.000 en ¥17.200.000!

Vlak voor het nieuwe jaar worden ook de huizen grondig schoonmaakt zodat al het ongeluk uit het huis wordt geveegd (letterlijk en figuurlijk) en er ruimte is voor voorspoed. Op de eerste dag van het nieuwe jaar moet je dan juist weer niet je huis schoonmaken omdat je dan de voorspoed je huis uitveegt (symbolisch gezien). Nu ik erover nadenk, ik zal Mary vragen of ze een andere dag kan komen…

De huizen worden versierd met (rode) spreuken en rode lantaarns. Ook de commercie speelt hier zeker de laatste jaren een grote rol. Je kan werkelijk van alles krijgen wat te maken heeft met het nieuwe jaar. Wat dat betreft is het hier minstens net zo uitbundig als de Kerst in westerse landen.

Verder wordt op de eerste dag van het nieuwe jaar traditioneel vuurwerk afgestoken  om de kwade geesten weg te jagen. Tevens wordt een drakendans uitgevoerd op straat, ook om de boze geesten te verjagen.

Uiteraard zijn bovengenoemde punten slechts een klein onderdeel van het totale feest. Sowieso ga ik op zoek naar een drakendans hier en hoop dat ik daar t.z.t. foto’s van kan plaatsen.

Maar terugkomend op het begin, mooi rood is niet lelijk:

Het woord “ijspaleis” is een begrip in mijn familie. Van vroeger kan ik me herinneren dat mijn ouders dit gebruikten om het huis van o.a. mijn oom te beschrijven. Dit had inderdaad letterlijk met de temperatuur te maken. Het is mij nooit duidelijk geweest of hij een dergelijk temperatuur zelf prettig vond, of dit was om kosten te besparen, of omdat de verwarming het misschien niet deed.

Later zijn mijn zus, broertje en ik dit woord gaan gebruiken om het huis van mijn ouders te omschrijven. Dit tot enige ergernis van mijn moeder omdat de thermostaat dan wel op 20-21°C stond, maar wij ons afvroegen waar deze temperatuur dan gemeten werd.

Nu vinden mijn ouders ons huis in Arnhem af en toe een ijspaleis…, tja, wat kan ik daarvan zeggen… zodra je ouder wordt heb je behoefte aan een warmer huis 😉 Nee, eerlijk is eerlijk, wij hebben de thermostaat niet zo hoog staan (tussen de 18.5-20°C), maar ik hou wel van een fris huis. Let wel, fris is niet gelijk aan koud!

Sinds gisteren heeft het woord ijspaleis een nieuwe lading gekregen voor ons. We kwamen na een lange, prettige reis thuis. Voor we vertrokken hadden we netjes de airco uitgezet, zoals het hotel wenst.

Wij hebben geen CV hier in huis, maar het verwarmen gebeurt via de airco (reverse heating). Het eerste dat we deden bij thuiskomst was dan ook de airco aanzetten, want het was KOUD!!! Normaliter duurt het eventjes voordat het huis wordt opgewarmd, maar je voelt dan al wel een warme luchtstroom. Gisteren niet. Twee uur na aankomst, de tassen waren inmiddels al uitgepakt, hebben we de receptie gebeld voor hulp. Even later kwamen er 2 mannetjes kijken. Na enkele  minuten constateerden ze dat alles goed werkte, maar dat we 3 tot 4 uur geduld moesten hebben. Hoewel ik sterke twijfels had bij een dergelijke uitleg, hebben we dit op dat moment geaccepteerd. Vanochtend werden we verrast met een zeer frisse (lees in dit geval: koude) woonkamer. De thermostaat stond op 31°C dus je verwacht dan eigenlijk een sauna.  Dat is het zelfs met 2 truien aan niet. Uiteindelijk maar opnieuw naar de receptie gebeld.

Terwijl ik dit schrijf, arriveren er weer 2 mannetjes die vooral zeer geïnteresseerd naar de thermostaat staren (Superman heat vision?). Ze voeren samen een zeer geanimeerd gesprek. Laten we hopen dat dit oplossing leidt…

N.B. Adam en Boris denken bij het woord ijspaleis aan Elsa uit de film Frozen. 😊 Let it goooooooooo…!