European Congress of Clinical Neurophysiology in Warschau

Naast mijn gewone baan deed ik in mijn vrije uren wat onderzoek in Nederland. Dit heb ik voortgezet terwijl we naar China verhuisden. Afgelopen week mocht ik op het European Congress of Clinical Neurophysiology in Warschau mijn onderzoek presenteren middels een poster.

Uiteraard vond ik dit geweldig! Nog niet eerder heb ik zoiets mogen doen. Tja, waar moet je dan beginnen? Gelukkig kreeg ik ondersteuning van mijn collegae uit Rijnstate. Een format waarin ik de poster kon maken werd aangeleverd. Het is een kunst om de velden te vullen met voldoende informatie zodat de kijker begrijpt wat je gedaan hebt, maar nog meer om voldoende weg te laten. Teveel informatie leidt af en dan zal de kijker afhaken. Na wat puzzelen was de inhoud klaar. Toen ging ik nadenken over de lay-out. Want ja, ik wil natuurlijk wel mensen naar mijn poster lokken. Hoe kon ik dat het beste doen? Door mijn outfit te matchen met mijn poster!

Ik ben naar de “original duplicate” markt geweest om een pak te laten maken. Ik koos een vrij opvallende stof, en zowel de stof als het model zijn geïnspireerd op het pak dat Jodie Whittaker droeg tijdens een interview in de Graham Norton Show. Daarna heb ik het randje van de velden op mijn poster aangepast aan de kleur van mijn pak: groen.

Ongeveer een week voor mijn vertrek ontving ik een email dat ik behalve naast mijn poster staan ook nog max 3 minuten mijn poster moest pitchen voor een commissie. Nu is spreken niet mijn grootste vaardigheid, dus dat vond ik enorm spannend. Met dank aan Hanneke had ik een dag voor de presentatie een kort verhaal in elkaar gezet. Een aantal keer oefenen voor de spiegel en twee keer “in het echt” voor Hanneke en ik was er klaar voor. Nou ja… zo klaar als ik kon zijn.

De dag van de presentatie ging ik ’s ochtends naar de ruimte waar ik mijn poster moest ophangen. Het was een kleine tegenvaller hoe klein de ruimte was en hoe dicht de posters naast elkaar hingen. Om 15.00u stond ik daar dan naast mijn poster. Ik voelde behoorlijk wat zenuwen. Al vrij snel mocht ik mijn verhaal vertellen. Behalve dat ik per ongeluk extra benadrukte dat de data uit 2 Nederlandse ziekenhuizen afkomstig was, ging het verder vrij goed.

Toen het congres was afgelopen zijn we nog naar de stad geweest en daar heb ik alvast een nieuw pak gekocht voor de volgende keer… 😊