Brons met een gouden randje

Zoals velen van jullie wellicht gezien hebben, was afgelopen zondag het Dulwich Toernooi. Een soort clubkampioenschappen. Wojtek deed uiteraard de organisatie, Adam deed mee en Boris en ik runden het winkeltje (eten en materiaal). Het laatste toernooi waar ik onderdeel was van de organisatie, was al weer even geleden en hoe gek het misschien ook klinkt… ik was ook vergeten hoe ontzettend VERMOEIEND dit is.

Terwijl Adam zich goed vermaakt, en Boris voor iedereen koffie probeert te maken, mag ik me verbazen over de vragen die ik krijg.

• Ik sta achter een tafel met eten, drinken, een koffiezetapparaat, een waterkoker en schermmateriaal. De eerste vraag: “Can I buy a coffee?”
• Er ligt een prijzenlijst waarop staat hoeveel iets kost. Er komt een klant… pakt een sportdrankje… kijkt op de lijst… en vraagt mij vervolgens: “Does this cost ¥10?”
• De volgende pakt een “fruitreep”… kijkt op de lijst waarop staat ‘fruitbar ¥5 (2pcs)’… en vraagt mij: “Is it 2 for ¥5?”
• Betaling kan contant of per QR-code geschieden. Onder de QR-code heb ik geschreven dat dit een code voor Alipay is en niet WeChat. Vervolgens zie ik meerdere mensen die proberen met WeChat de QR-code te scannen en te betalen. Uiteraard lukt dit niet en zeggen: “The QR code is not working. How can I pay?”
• Iemand vraagt aan Boris hoe duur een kleine degen is. Boris zegt ¥300. Ter info: hij had geen idee 😊 Vervolgens laat ik de prijslijst zien. Een kleine degen kost ¥280. Krijg ik vervolgens de vraag: “So, is the epee ¥300 or ¥280?”

Ondertussen geniet Adam van het toernooi en lukt het me af en toe om iets van zijn schermen te zien. Uiteindelijk weet hij voldoende punten te halen voor een bronzen medaille. We zijn supertrots! Maar het meest trots zijn we op zijn sportiviteit, want hij juichte nog harder voor zijn vriendje die het toernooi gewonnen had, dan voor zijn eigen medaille. De kleur van zijn medaille is misschien brons, maar voor ons heeft het zeker een gouden randje!

• 

• 

•