Heb je soms ook wel eens dat je iets ziet of iemand iets zegt en je spontaan een kleine paniekaanval krijgt omdat je je ineens realiseert dat je nog zoveel moet doen… Vanochtend werd ik er door iemand van de school aan herinnerd dat het nog 9 weken is tot mijn vertrek. Slechts NEGEN weken… Nu weet ik sowieso niet zo goed waarom iemand dat voor mij zou bijhouden, maar goed dat is een ander verhaal.
In die negen weken moeten we nog Adam´s kinderverjaardagsfeestje organiseren, hebben we ons aangemeld voor Oktoberfest diner/party, schoolschermkampioenschap, Halloween party, is de Walkathon van de school, ga ik naar het Nationaal Ballet, hebben we een feest van de school i.v.m. 400-jarig bestaan, UN-day waarbij Adam in het koor gaat zingen, moet ik nog een examen doen, de Winterfair komt er aan, en natuurlijk ook nog het Kerstfeest. En moeten we nog een afscheidsfeestje voor de kinderen organiseren???
Langzaam aan voel ik mijn bloeddruk en hartslag stijgen. Dit kan op zich niet heel veel kwaad, want die zijn normaal zo laag dat ik regelmatig bijna flauwval. Maar het geeft aan dat ik wat stress ervaar. En dan heb ik het nog niet over de normale dagelijkse zaken.
Toch maar even de kalender geraadpleegd… zijn het echt nog maar negen weken? Pfiew… opluchting… het zijn er negen-en-half!!
