Dinsdagochtend begon de reis. Met de bus werden we vanaf het hotel in Hoofddorp naar Schiphol gebracht. Ik weet het, het is behoorlijk decadent om de avond tevoren in een hotel te verblijven, maar het is bijna niet te doen om met het openbaar vervoer op maandagochtend op tijd op het vliegveld te komen. We waren ruim 2 uur voor vliegtijd aanwezig (we zijn immers geen amateurs meer wat betreft vliegen). We werden naar een nieuwe terminal gestuurd. Hier mochten we aansluiten in de enorm lange rij mensen die stonden te wachten om in te checken en bagage af te geven.
Op zich geen probleem, want er waren 5 balies geopend. Na 20 minuten wachten waren we nog maar slechts 10 meter opgeschoten.
Een simpele rekensom leerde ons al dat we dit niet zouden redden. De stress begon enigszins toe te slaan. Als er dan nog ook nog wat lompe horken voordringen in de rij, met de mededeling “Als we achter aansluiten missen we de vlucht…”, dan voel je toch enige irritatie opkomen. Maar goed… ik denk dan maar “Karma”… op een zeker moment komt het wel terug als een boomerang. Met nog 15 minuten voor boarding tijd werden alle mensen voor onze vlucht uit de rij gehaald en mochten vooraan staan om in te checken zodat we allemaal de vlucht konden halen. (En nee, die 2 lompe horken hoorden hier niet bij…! 😊)
De eerste vlucht naar Wenen was kort, zo’n anderhalf uur. Het is dan bijna een gave als je hier een dusdanig onbehaaglijk gevoel aan over kan houden, dat je nooit meer met desbetreffende vluchtmaatschappij wilt vliegen. Maar ere wie ere toekomt… het is de stewardess van die vlucht gelukt!! Wat een onbeleefde vrouw. Als je dan toch je werk niet meer leuk vindt, ga op zoek naar iets anders.
In Wenen hoefden we niet lang te wachten. In de lounge was het heel druk. Wojtek ging bij de balie vragen of er misschien nog 4 stoelen in een rij beschikbaar waren, want nu zouden we verspreid zitten. Ik zag nog een vrije stoel in de lounge en zei tegen de jongens dat ze hier konden zitten. Het was een licht verbrede stoel waarop stond: reserved for elderly or disabled people. Deze waren niet aanwezig, dus het leek mij geen probleem dat de jongens hier samen zouden zitten. Binnen 3 minuten kwam er een snotkoker (mijn mening) van een jaar of 15 aan van Chinese afkomst. Hij sprak “Engels”: “Excuse me…” met een handgebaar wuifde hij ons weg en gaf hiermee aan dat dit zijn zit plek was. Perplext liet ik de jongens opstaan en zijn we midden in de hal gaan staan omdat er geen stoelen vrij waren. Inmiddels kwam Wojtek bij ons staan en zei dat de stewardessen zouden kijken of ze plekken op één rij voor ons zouden vinden. Na 10 minuten hadden we nog niets gehoord, maar het boarden begon (business). Wojtek ging onze boarding passen maar ophalen. En op dat moment kreeg hij goed nieuws… er waren 4 plekken in één rij vrij, maar niet in de economy class. We werden gratis geüpgraded naar buisnessclass!!! OMG!!! Wauw… wat een ervaring! Zie de foto’s. En zo werd het toch een zeer aangename reis.
