Vandaag zijn we naar Avonturenpark Hellendoorn geweest. Adam en Boris hadden toegangskaartjes voor het park gekregen van hun oom en tante. Ik kan me niet herinneren dat ik daar ooit eerder was, maar wat een ontzettend leuk park!
Nu wordt gezegd dat het in het leven niet draait om de bestemming, maar om de reis er naar toe. Laat dat nu net heel toepasselijk zijn…
Zoals ik al zei, ik was nog niet eerder in Hellendoorn geweest en ik had geen idee waar dit lag. Wojtek overigens ook niet. Aangezien wij geen navigatie in onze huurauto hebben, gebruikte ik Google Maps. Dit werkte heel goed. We kregen zelfs te horen waar er een flitser op de route stond. Toen we vlakbij het pretpark waren, stonden er borden dat we de R moesten volgen. De dame (stem) van Google Maps is misschien best aardig in het echte leven, maar na bijna een uur vonden wij haar stem best irritant worden. Nu we de borden moesten gaan volgen besloot ik om de navigatie af te sluiten en hiermee ook wat mobiele data te besparen. Op een gegeven moment kwamen we bij een T-splitsing waar geen R stond. Dilemma… 50% kans dat je goed kiest. Ik meende in het adres iets gezien te hebben met Luttenberg en gelukkig stond dit wel op het bord: linksaf. Na een tijdje rijden zagen we nog steeds geen R. Dit kon natuurlijk maar één ding betekenen. We waren verkeerd gereden. Ik besloot de navigatie weer aan te zetten. Ik dacht dat we vlakbij waren, maar ineens waren we 20 minuten verwijderd van de bestemming (nee, er ging op dit moment nog geen lampje branden…). Braaf volgden we de weg door de weilanden, want die heb je daar veel. We waren vlakbij, nog maar 1,5 km. Toen moesten we linksaf slaan. In eerste instantie zagen we geen weg, maar dichterbij gekomen was er een onverharde weg door het bos. Wojtek vroeg nog “moeten we hier in? Dat kan toch nooit goed zijn?” Waarop ik heel overtuigend zei: “Kijk maar naar de navigatie.. zie… en hier hebben meer auto’s gereden, dus het zal wel goed zijn!” (Yes, wij denken inderdaad dat de mensen wat meer in het noordoosten standaard op onverharde wegen rijden, ahum 😊) Ik geloof niet dat hij het er helemaal mee eens was, maar hij sloeg linksaf en reed het pad in. Na 200 meter zei hij weer “dit kan nooit goed zijn…” En ik weer “Jawel, de navi geeft dit toch aan?!” Even later passeerden we 3 mountainbikers die pauzeerden op een op een kruispunt. Wij reden door een helling op. Ondertussen moest ik wel lachen, want het ritje was hobbelig, Wojtek zat krampachtig achter het stuur en we reden niet in een Jeep, maar een Toyota Aygo. Boven aan de helling moesten we rechtsaf. Wojtek vond het inmiddels echt niet grappig meer. En ik zag op de navi dat we er bijna waren, nog 600 meter. Intussen begint er een klein lampje te branden… Gelukkig was ik dit keer verstandig genoeg te besluiten om mijn mond te houden tot we er veilig zijn…. Na nog wat obstakels (veel los zand, waar we gelukkig doorheen kwamen) en wat bochten rijden we weer op een verharde weg, en jawel, we komen direct bij Hellendoorn uit. We naderen de verkeersregelaar echter niet van voren, maar van achteren! Dit veroorzaakt een flink vraagteken op zijn gezicht. Nadat de auto geparkeerd stond en Wojtek weer rustig kan
ademhalen, controleer ik mijn telefoon om te zien of mijn vermoeden juist was… en dat was het….
“Woj…, weet je wat er mis ging? Ineens was de navigatie overgeschakeld naar modus FIETSER!”
