Dit keer niet zo zeer een blog over onze ervaring in China, maar eentje over kinderlogica.
Drie weken geleden begonnen deze gesprekken. “Mama, jij heb vroeger teveel televisie gekeken.” (Adam) Hmm.. pardon? “Hoe kom je daar bij?” “Daarom draag jij een bril. Als je teveel televisie kijkt gaan je ogen stuk en moet je een bril.” Okeeee…. “Van wie heb jij deze wijsheid geleerd?” “Van Mr. Gray.” (ook brildragend)
Iedereen die een beetje weet hoe het er bij ons vroeger thuis aan toe ging, weet dat wij niet teveel televisie keken. Doordeweeks mochten we ’s avonds na het eten eerst Sesamstraat kijken en later kwam daar het Jeugdjournaal en Klokhuis bij. Dat was het. In het weekend mochten we op zondagochtend om 8 uur kijken naar Villa’s Achterwerk (de 3 dikke dames) tot mijn ouders uit bed kwamen. En diegenen die mijn moeder kennen, weten dat zij niet kan uitslapen, dus dat wij nooit lang hebben kunnen kijken. Maar ja, leg dat je kind maar eens uit… wat de meester zegt is toch waar?
Dus dan ga je googelen, of eigenlijk Bingen want Google werkt niet op mijn laptop (geen VPN). En laat een brillenspecialist hier nou een blog over geschreven hebben. De belangrijkste boodschap:
“Wij ontnemen al meteen al je zorgen, want nee – televisie kijken is niet slecht voor je ogen.”
Dit verhaal zou op een mythe berusten welke is ontstaan in de jaren 60. Er kwam toen een tv op de markt die 100.000x zoveel elektrische straling afgaf dan wettelijk is toegestaan. Uiteraard werd deze televisie snel van de markt gehaald, maar het gerucht was al geboren en verspreid.
Nu snap ik ook wel dat je met zo’n verhaal, gebaseerd op de blog van een Nederlandse brillenzaak, niet bij de leraar hoeft aan te komen. Maar gelukkig werd dit verhaal bevestigd op een Amerikaanse site, inclusief met een verwijzing naar de instelling waar dit is onderzocht. En ook hieruit bleek: Van televisiekijken worden je ogen niet slechter. Wel worden je ogen moe. Als je dichtbij de televisie zit, kan het zijn dat je je ogen traint om scherp te zien op korte afstand, echter door 2 uur per dag buiten door te brengen is dit effect al weer weg.
Heel naïef van mij, maar ik heb dus geprobeerd om mij kind bovenstaande uit te leggen (in Jip en Janneke taal). Uiteraard sprak ik voor dovemansoren, want de meester heeft gelijk. Na een paar dagen gaf ik het op.
Sinds een week draagt Mr. Gray geen bril, maar heeft hij lenzen. Nu dacht ik slim te zijn door in zijn gedachtegang mee te gaan en vroeg ik hem: “Adam, is Mr. Gray gestopt met televisie kijken en hoeft hij daarom geen bril meer?”
Na een diepe zucht volgde “Nee mama, hij heeft gekke dingen, die stopt hij in zijn ogen en dan kan Mr. Gray ook goed zien.”
