Voor toernooien reist Wojtek af en toe naar andere plaatsen. Normaliter reist hij alleen, maar het toernooi van afgelopen weekend was relatief dichtbij en we besloten er een familieweekend van te maken. De kinderen hoefden vrijdag niet naar school en na mijn les gingen we om 11.30u op pad. Eerst met de taxi naar een metro station en vervolgens met de metro naar het grote treinstation. Daar kwamen we om 12.45u aan. Om 13.10u zou onze trein naar Nánjīng vertrekken. Mooi op tijd zou je zeggen…
Echter, dit treinstation is van een iets andere orde dan bijvoorbeeld Utrecht Centraal. Vanuit het metrostation gingen we met de roltrap naar de begane grond. Na enkele minuten kijken en heen en weer lopen, hebben we maar gevraagd waar we heen moesten. Het treinstation bleek op de 2e etage te zijn. We konden mooi in de rij gaan staan voor de roltrappen. Boven aangekomen kregen we treinkaartje en ID-controle. Aangezien wij met onze paspoort reisden, konden wij ons niet zelf inchecken, maar moesten we naar een balie waar 2 medewerkers aandachtig ons kaartje en paspoort bekeken. Vervolgens moesten we door de security. Eindelijk waren we door de security en stonden we in een grote hal, te vergelijken met een vliegveld. Overal hingen schermen met daarop informatie. We liepen naar het midden van de hal waar een pilaar stond met informatie. Daar stond het perron van onze trein vermeld en daarnaast hing een klok: 13.03u. Vervolgens hebben we een sprint ingezet, zigzaggend door de menigte, want veel mensen waren aan het reizen, terwijl ik standaard half riep: “Bùhăoyìsi… bùhăoyìsi” en “duìbuqĭ” als we tegen iemand aanbotsten. Voordat we met de roltrap daadwerkelijk naar het perron konden moest ons kaartje wederom gescand worden. Op het perron was het nog zoeken naar de juiste wagon. We waren net op tijd!
De trein reed zo’n 290 km/u en na een kleine 2 uur waren we in Nánjīng. Nánjīng is minder dicht bevolkt dan Shànghăi en heeft slechts bijna 8.3 miljoen inwoners. We sliepen in het oude stadsdeel (Fūzĭmiào) in een geweldig hotel met muziekthema. Nadat we de tassen hadden gedumpt gingen we kort de omgeving ontdekken. De lucht was behoorlijk vervuild, waardoor we een masker moesten dragen, maar ook zag alles er wat treurig uit.
Met dank aan de wind en het stilleggen van de fabrieken, hadden we op zaterdag prachtig weer en schone lucht! Wojtek was al vroeg vertrokken en de jongens en ik deden het rustig aan. Na het ontbijt liet ik bij de receptie een foto zien van olifantenbeelden en vroeg ik waar dit was. Zij lieten me dit zien op de kaart. Wij gingen op avontuur, met de metro. Voor mijn gevoel wonen hier minder Westerse mensen, want we waren de hele dag de hoofdattractie voor veel mensen.
Aangekomen bij Zhōngshān Mountain National Park vond ik iemand uit Taiwan die mij kon uitleggen wat voor kaartjes ik kon kopen, want er stond niets in het Engels vermeld en ik kan nog niet voldoende karakters lezen. De jongens en ik gingen met een “treintje” mee en bij de eerste halte stapten we uit. We hebben eerst Mĕilíng Gōng bezocht en daarna zijn we het park in gegaan. Het was een superdag. Omdat ze zo goed gelopen hadden mochten ze vlak voordat we terug zouden gaan wat lekkers. En zij kozen een ijsje! Brrrrr!
’s Avonds zijn we met z’n allen het oude stadsgedeelte van Nánjīng ingegaan. Dit was alvast mooi versierd met lantaarns voor Chinees Nieuwjaar. Nu heeft de Burger’s Zoo ook jaarlijks een soort lantaarn/lampion thema, maar dit is toch net even anders! We gingen in een bootje een rondvaart maken langs allerlei lantaarns.
Op zondag was Wojtek onverwachts vrij. De jongens vonden dit uiteraard geweldig, en wilden teruggaan naar het park om alles aan papa te laten zien. Wojtek kreeg een rondleiding van de jongens en het viel me op dat de jongens heel goed hadden geluisterd een dag eerder naar mijn toelichting! We namen in het park zelf een iets andere route zodat we ook nog wat andere dingen zagen.
Om 15.59u zou onze trein terug naar Shànghăi gaan. Geleerd van onze heenreis, vertrokken we ruim op tijd en zo kwam het dat we nu om 14.30u al op het station waren! Konden we mooi nog even rustig een hapje eten 😊 En had Wojtek wat minder stress…